۱۳۸۹ تیر ۲۴, پنجشنبه

ترانه ی خشک تنهایی

می برد شب
پلکان پنجره را
      زیرلحاف سردش،
              آرام
                  آرام
چشمان تو
همیشه تر از همیشه
تلاطم وار درمن... .


دست به غوزبۀ* سرم می کشم
میان دریای تب...


فریاد می زند،
      جا رختی ماه
      چند تا چوب لباسی خالی.
ترانه ی خشک تنهایی
در رگ رگ دیوار زمزمه کنان
حلول نامیمونیست، درین بستر
...
پُرشد، خِرخِره ام
نافرجامی جسم خیالت
در ته ماندۀ ویسکی دفن می کنم.


24/4/1389
بامیان
---------------------------
*غوزبه: نوع بوته کوهی (گیاه کوهی) میباشد که شکل گرد همانند "سرآدم" دارد، روی آن سیخ سیخ و براق است.

هیچ نظری موجود نیست: