اَز یَاد مَه نَه موره گَپَای تو دیده
قَسَم خوردو و وَادَه های دیده
دِست مَه رَه گِرِفتِی دَ بَلَه سرخو
دِست مَه رَه گِرِفتِی دَ بَلَه سرخو
دَ یَاد مَه صُوب مونی شَوَای خو دیده
***
غَیدِی رفتو کَلُو چِیخرَا موکدی
چِمی پُر اودِیدَه دُوَا موکدی
گفتی موری بخیر زود برمیگردی
چه دنیا ها پیش مَه رؤیا موکدی
***
قَولِی برگشت اَلَه گِی دَ بهاره
وقتِ لَلَگ دَ دشت و کوه و ساره
برفا او شد سیا یَه کوه و دَرَّه
لَلَک پیرشد ودِیِی کشت و کاره
***
مرَه بوگوی کَلو ساده یُوم اَلی
عُصۀِ نَاق، مهَ دیوانه یُوم اَلی
گُل اَرجَای که بَشَه خار نَه موشه
جای شِی دَ دل، مَه بیچَّاره یُوم اَلی
***
۱ نظر:
سلام خدمت طاهری عزیز
خوب و زیبا می نویسی، از آنجا که کار خوب کردن از زیاد کار کردن در همان عرصه هست؛ پس بنویس و بنویس و بنویس...
ارسال یک نظر