تو دِق نشو...

تو دِق نَشو اگه اَسموني زندگي آوري شده

سربندا ره كور كدَه و اَو دَ جوي خُشكي شده

زاله گگ توفو كدَه ريخته گُلاي سِو تو ره

دشت دل دَ دمي سيل و قول و بول دِگري شده

آشوناي ندره قريه پُر از غربت و غم

دَ شروشوري بي كسي پندك دل زخمي شده

دست خو نگير زيرسر از عصه كار جور نموشه

خيره باري عُصه ها تُوبكي تُوبكي تُولي شده

واز موشه چِمي اورسي سَوزي قد ميكشه تاكمر

گرچه پيره سوزي و قت قتك پندي شده

بازاَم اَلَي بارو موشه پلوني گل كلو موشه

گرچه برگاي اميد دَ بله قوق بُلبي شده



        نوشته شده در زمستان 1388، بامیان